Miastenia gravis

Miastenia gravis to choroba autoimmunologiczna związana z układem nerwowo-mięśniowym. Jest to rzadka choroba występująca u ok. 50-125 osób na 1 milion. Objawy miastenii ukazują się zwykle u kobiet między 20 a 30 rokiem życia oraz u mężczyzn po 60 roku życia.

Przyczyny miastenii

Z powodu ostrej reakcji naszego własnego układu odpornościowego, powstają przeciwciała działające przeciw własnym receptorom acetylocholinowym, co zaburza przekazywanie impulsów z zakończeń nerwów ruchowych do mięśni. Skutkuje to osłabieniem i nadmierną męczliwością mięśni. Nie do końca wiadomo jaka jest przyczyna miastenii, jednak u ok 60% pacjentów przeciwciała związane z chorobą są produkowane w grasicy, który to organ zanika u zdrowego dorosłego człowieka.

Objawy miastenii

Najbardziej charakterystycznym objawem miastenii jest nadmiernie szybkie zmęczenie mięśni ustępujące po odpoczynku. Miastenia atakuje różne obszary mięśni, zwykle mięśnie powiek i poruszające gałkami ocznymi powodując opadanie powiek i/lub podwójne widzenie. Często atakowane są również mięśnie twarzy, mięśnie związane z żuciem i połykaniem, oraz mięśnie rąk i nóg. Objawy zmęczenia wydają się być silniejsze wieczorem niż rano.

Diagnostyka i leczenie

W celu diagnozy miastenii gravis należy zgłosić się do neurologa, który zbierze wywiad oraz wykona badania w kierunku siły i męczliwości mięśni. Badania w kierunku potwierdzenia miastenii to m.in. elektromiografia (EMG), badanie krwi w kierunku przeciwciał przeciw receptorom acetylocholiny oraz tomografia komputerowa badająca obecność i stan grasicy.

Miastenia jest chorobą przewlekłą, której można kontrolować objawy, jednak bez skutku wyleczenia. Przebieg choroby jest zmienny zależnie od różnych czynników takich jak zmiany hormonalne, stres czy infekcja.

Główne leczenie miastenii obejmują podawane doustnie inhibitory acetylocholinoesterazy tj. pirydostygmina i ambenonium. Jeżeli taki rodzaj leczenia nie jest wystarczający, wprowadza się leki immunosupresywne (glikokortykosteroidy, azatiopryna, cyklofosfamid czy metotreksat) działające na układ odpornościowy. U osób u których choroba jest związana z nieprawidłowościami działania grasicy, stosuje się tymektomię – operację wycięcia tego narządu. Niezwykle istotne jest również leczenie chorób współistniejących, kontrolowanie dawkowania leków oraz odpoczynek.

Mimo wielu sposobów powodujących zmniejszenie objawów miastenii do minimum, nadal szukane są inne substancje aktywne oraz metody leczenia polepszające jakość życia pacjentów. Obecnie interesującą metodą na poziomie badań klinicznych w kierunku leczenia miastenii jest stosowanie kladybiny.