Choroba Leśniowskiego-Crohna

Choroba Leśniowskiego-Crohna (L-C) należy do grupy nieswoistych zapaleń jelit, do którego należy również Wrzodziejące Zapalenie Jelita Grubego. Średnia zapadalność na tę chorobę w Europie to około 5 na 100 000 mieszkańców na rok.

Choroba ta może obejmować przewlekłym stanem zapalnym każdy odcinek układu pokarmowego. Najczęściej zapalenie jest zlokalizowane na końcowym odcinku jelita cienkiego (jelito kręte) i początkowej części jelita grubego.

Objawy

Charakterystycznymi dla choroby Leśniowskiego-Crohna są fazy zaostrzeń choroby i remisji. Zależnie od lokalizacji zmian występuje różny obraz kliniczny.

Najczęściej występującymi objawami są:

Objawy te są jednak nieswoiste, ponieważ często występują również w przypadku innych chorób. W sytuacji występowania wyżej wymienionych objawów (zwłaszcza osłabienie, gorączka i nagłe zmniejszenie masy ciała) należy zgłosić się do lekarza rodzinnego i gastrologa.

Przyczyny i czynniki ryzyka

Nie jest znana dokładna przyczyna powstawania choroby L-C.

Choroba ta może objawić się w każdym wieku, jednak szczyt zachorowań szacuje się na okres pomiędzy 15 a 40 rokiem życia.

Głównymi czynnikami mającymi wpływ na ryzyko zachorowalności są:

Leczenie i powikłania

Obecnie nie ma skutecznej metody leczenia pacjentów z chorobą Leśniowskiego-Crohna. Obecne metody leczenia dążą do wywołania i utrzymania remisji przy niewielkich skutkach ubocznych oraz poprawie jakości życia pacjenta. Najczęściej stosuje się leki wpływające na układ immunologiczny:

Często z powodu nieprawidłowości związanymi z chorobą, wymagane jest leczenie chirurgiczne. Niezwykle istotną rolę odgrywa również dieta i uzupełnienie niedoborów pokarmowych związanych z odwodnieniem, niedożywieniem i anemią.

Głównymi powikłaniami związanymi z chorobą Leśniowskiego-Crohna są anemia, choroby skóry, osteoporoza, zapalenie stawów, choroby wątroby oraz rak jelita grubego. W celu zminimalizowania prawdopodobieństwa wystąpienia powikłań należy skonsultować się z lekarzem, wykonać odpowiednie badania (takie jak badania krwi czy kolonoskopia) oraz przestrzegać zaleceń lekarza. Obecnie leki biologiczne wydają się być niezwykle efektywną metodą poprawiającą jakość życia pacjentów oraz zmniejszającą ryzyko rozwoju powikłań.