Wrzodziejące Zapalenie Jelita Grubego
Wrzodziejące Zapalenie Jelita Grubego (WZJG) jest chorobą z grupy nieswoistych zapaleń jelit. W Europie zapadalność na tę chorobę wynosi około 10 na 100 000 przypadków rocznie. Szacuje się, że występowanie WZJG jest trzy razy częstsze od choroby Leśnikowskiego-Crohna z tej samej grupy zapaleń.
Głównym obszarem zapalnym jest jelito grube oraz odbytnica. Zapalenie powoduje obumieranie komórek na powierzchni wyściółki jelita grubego tworząc wrzody. Efektem tego jest krwawienie, a także wydzielanie śluzu oraz ropy z kałem. Charakterystycznym dla tej choroby są długie okresy remisji przerywane zwykle coraz to bardziej zaostrzonym przebiegiem.
Objawy
Głównym, najbardziej charakterystycznym objawem jest krwista biegunka. Podczas lekkiego przebiegu choroby może to być jedyny objaw.
Innymi objawami występującymi są:
Zależnie od stanu aktywności choroby, u pacjenta może występować zwiększona liczba krwistych stolców oraz może pojawiać się więcej charakterystycznych objawów. U pacjentów o średniej aktywności choroby, liczba stolców wynosi 5-6 dziennie. Ciężki przebieg choroby objawia się oddawaniem więcej niż 6 krwistych stolców dziennie.
Przyczyny i czynniki ryzyka
WZJG jest chorobą autoimmunologiczną, charakteryzująca się napływem limfocytów T do jelita grubego, które atakują własne komórki. Jednak główny powód choroby nie jest dokładnie znany.
Zapadalność na WZJG jest obecna u pacjentów w każdym wieku, większość zostaje zdiagnozowana do 30-35 roku życia. Po 50 roku życia widoczny jest wzrost diagnozy choroby, zwykle u mężczyzn. Innymi czynnikami ryzyka są predyspozycje genetyczne, historia choroby rodziny oraz rasa kaukaska.
Leczenie i powikłania
Głównymi sposobami leczenia WZJG są preparaty kwasu 5-aminosalicylowego, doustne Glikokortykosteroidy oraz leki immunosupresyjne. Jeśli leczenie farmakologiczne nie przynosi efektów, czasami konieczne jest leczenie chirurgiczne. Alternatywną opcją dla leczenia WZJG jest leczenie biologiczne – obecnie wiele leków znajduje się w fazie badań klinicznych, jednak niektóre z nich są już używane na szerszą skalę. W Polsce u pacjentów nie odpowiadających na standardowe leczenie stosuje się refundowane leczenie biologiczne: infliksymab, wedolizumab i tofacytynib. W przypadku zauważonych objawów, należy zgłosić się do lekarza rodzinnego i gastrologa. Centrum Medyczne AmiCare prowadzi badania kliniczne dla pacjentów z każdym przebiegiem WZJG.